معنی صم و بکم در لغت نامه دهخدا

کران و گنگان. این هر دو لفظ جمع اصم و ابکم است و استعمال جمع بجای مفرد برای مبالغه باشد در کثرت یا آنکه فارسیان بعض جاها صیغۀ جمع در مقام مفرد استعمال کنند، چنانکه حور که جمع حورا باشد. (غیاث اللغات). از اِتباع است و مأخوذ از آیات: صم بکم عمی فهم لایرجعون (لایعقلون). (قرآن 18/2، 171) :، به تهدید اگر برکشد تیغ حکم، بمانند کروبیان صم و بکم.، سعدی.، رجوع به صم بکم شود

معنی صم و بکم - جستجوی لغت در جدول جو

صم و بکم

لغت نامه دهخدا

پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما

صم بکم

کر و لال، صمٌ بکمٌ در عربی، برای مثال زبان بریده به کنجی نشسته صمٌ بکم / به از کسی که زبانش نباشد اندر حکم (سعدی - ۵۳)،
کنایه از خاموش، ساکت، با حالت خاموشی و سکوت، خاموش

فرهنگ فارسی عمید

صم بکم

(صُمْ مُمْ بُ)

از اتباع است. جمع واژۀ اصم و ابکم. کران و گنگان. مأخوذ است از آیات 18، 171 سورۀ بقره: صم بکم عمی فهم لایرجعون (لایعقلون) :
زبان بریده به کنجی نشسته صم بکم
به از کسی که نباشد زبانش اندر حکم.
سعدی.
رجوع به صم شود

لغت نامه دهخدا

صم بکم

بمعنی کران و گنگان، کر و لال

فرهنگ لغت هوشیار

صم بکم

کر و لال، مجازاً به معنی کاملاً خاموش و ساکت

فرهنگ فارسی معین